78e Filmfestival van Cannes: Adèle Exarchopoulos, Gilles Lellouche en Louis Garrel herenigen zich in "Chien 51", een futuristische thriller van Cédric Jimenez

De film was nog niet helemaal klaar om gepresenteerd te worden op het festival, zoals Bac Nord of Novembre . Maar de teaser voor Chien 51, de volgende speelfilm van Cédric Jimenez die op 15 oktober uitkomt, doet het (grote) publiek nu al watertanden. Met Gilles Lellouche als de peroxideblonde agent en Adèle Exarchopoulos, gekleed in een bob en met een pistool in de hand, door een Parijs met een sfeer die doet denken aan Blade Runner , autoachtervolgingen, Louis Garrel in een Christus-achtige houding die het opneemt tegen een leger politieagenten dat hem tegenhoudt, Romain Duris raadselachtig... kortom, de belofte van een grootse show.

Deze futuristische thriller is gebaseerd op de gelijknamige roman van Laurent Gaudé en gaat over twee politieagenten in een hoofdstad waar sociale verdeeldheid heerst. Zij moeten de dood onderzoeken van een uitvinder van kunstmatige intelligentie die alles moet controleren. Toch vertelt Cédric Jimenez, die op de Croisette aanwezig is voor de filmmarkt, ons meer.

Waarom deze SF-bewerking?

Omdat ik, na veel met waargebeurde verhalen bezig te zijn geweest, graag pure fictie wilde schrijven. Maar in plaats van sciencefiction praat ik liever over augmented reality. Door te kiezen voor iets futuristisch kon ik de overstap maken naar fictie, terwijl ik inspiratie haalde uit de realiteit. Het boek van Laurent Gaudé is namelijk een dystopie, een licht kritische versie van het heden, die we extrapoleren.

Met een sociale dimensie, zoals ook in Bac Nord ?

Dystopieën ontwikkelen zich steeds op basis van een maatschappelijke observatie, waarbij bepaalde excessen aan de kaak worden gesteld.

Maar het blijft een politiethriller...

Ja, dit is het derde deel van mijn politietrilogie, voordat ik verderga met mijn project over Johnny Hallyday (met Raphaël Quenard, noot van de redacteur). November was heel trouw aan wat er na de aanslagen gebeurde, Bac Nord was meer geromantiseerd en persoonlijker in de zin dat ik uit Marseille kom en na Chien 51 kan ik verder met iets anders.

Er wordt een gebroken samenleving beschreven, maar er wordt ook gesproken over kunstmatige intelligentie. Een gevaar?

Per definitie is het een intelligentie die superieur is aan de mens. Dat kan heel gunstig zijn, bijvoorbeeld om op medisch vlak een ziekte te voorspellen of een behandeling te vinden, maar soms is het ook verontrustender, omdat het hier om onze vrije wil gaat. De mens heeft niet langer volledige legitimiteit, omdat we over een technologie beschikken waarvan de analyse superieur is aan de onze. Maar willen we dat deze technologie, geheel menselijk, alles beslist?

De stellingen van de film zijn er wel, maar de teaser is al behoorlijk krachtig...

De thriller, het genre cinema, biedt ons de mogelijkheid dit alles op een vrij eenvoudige, vrij speelse manier te vertellen. En ik denk dat we dat vandaag de dag in de cinema nodig hebben om de deur te openen naar reflectie, ook al betekent dat dat we er later dieper op in moeten gaan. In twee uur film moeten we beknopt en boeiend zijn.

De aangekondigde casting is prestigieus, met vaste namen als Gilles Lellouche en Adèle Exarchopoulos...

Adèle, ik heb maar vijf dagen met haar gefilmd bij Bac Nord , maar ik was eigenlijk gefrustreerd omdat ik haar personage niet verder heb kunnen uitwerken. Gilles is inderdaad een acteurspartner en een vriend in wie ik veel vertrouwen heb. Ik waardeer zijn intelligentie, zijn instincten en zijn vermogen om deze twee in het spel te verenigen.

En dan is er nog Louis Garrel, die hebben we nog nooit eerder gezien? Slecht?

Louis speelt een enigszins hybride personage, heel iconisch. Hij heeft de charisma om dit te doen, omdat hij zowel zacht als hard kan zijn. En hij is ook een heel mysterieus persoon, en dat is precies wat ik voor het personage wilde.

Zien wij Parijs in een bepaald licht?

We hebben ook in Marseille gefilmd, omdat het een stad in wederopbouw is, met interessante decors die verleden en toekomst combineren, met name in Joliette. Ik kom uit Marseille en ik hou van mijn stad, maar als filmmaker vertel ik niet per se het verhaal van de stad zoals ik die ervaar. Het gaat er niet om hem te eren.

Het festival eert Pagnol, een andere belangrijke lokale figuur...

Wij bestuderen Pagnol op school; hij is een groot schrijver, een belangrijk onderdeel van Marseille's identiteit; het is ook erfgoed. Maar we leven ook in een nieuwe wereld en daar kunnen we niet blijven hangen.

Hafsia Herzi, eveneens uit Marseille, presenteerde haar film in competitie.

Ik hou van de actrice, ik heb veel respect voor haar, voor haar werk, voor haar carrière. Ik heb haar een keer ontmoet in de trein. We zeiden hallo en in haar ogen zag ik veel moois in haar. Mocht ik haar ooit een functie kunnen aanbieden, dan zou ik graag met haar samenwerken.

Aan de andere kant, uw films zijn hier altijd buiten competitie geweest?

Concurrentie is spannend, maar geen doel op zich. Het winnen van een prijs is bevredigend, maar daarvoor maak je geen film. Wij maken films om wat ze zijn, maar ook om wat wij zijn. Ik probeer films te maken die mij weerspiegelen, en in Cannes krijgen ze de plek die ze verdienen.